اگر با موهای زائد روییده و کلش های سرسخت دست و پنجه نرم می کنید، یکی از بهترین درمان هایی که می توانید انجام دهید لیزر موهای زائد است. بدون درد است، هیچ خرابی و دائمی ندارد.
دستگاه برداشتن مو یا لیزر رفع موهای زائد، دستگاهی است که فرایند از بین بردن موهای ناخواسته و زائد را، با استفاده از قرار گرفتن در معرض پالس های نور لیزر انجام می دهد که منجر به از بین بردن فولیکول مو و عدم رشد مجدد مو می شود.
تاکنون روش های زیادی برای رفع موهای زائد ابداع شده است . برخی از روش هائی که موقتی و قدیمی هستند عبارتند از: اپیلاسیون، کرم ها و پودرهای موبر، بند انداختن و استفاده از موچین، تیغ اصلاح، دستگاه های مو کن خانگی و محلول های شیمیایی. پس از استفاده از روش های مذکور، موهای زائد دوباره رشد خواهند کرد و از بین بردن موهای زائد به صورت موقتی نیز است.
با حضور تکنولوژی های جدید وبه روز، پزشکی به نام راکس اندرسون فارغ التحصیل مؤسسه فناوری ماساچوست به همراه ملانی گراسمن، دریافتند که می توان به صورت انتخابی کروموفورها را با هدف از بین بردن سلول های بنیادی موجود در فولیکول های مو مورد اصابت فوتون های لیزر قرار داد. این روش، توانست به اثبات برسد و در سال 1996 میلادی برای اولین بار استفاده شد.
در سال 1997 میلادی، سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا (اف دی ای) این روش را برای حذف مو برای مردان و زنان مورد تأیید قرار داد. با توسعه این تکنولوژی و تحقیقات بیشتر، مشخص شد که استفاده از لیزر، برای حذف و برداشتن مو مؤثر و کارآمد است؛ به همین دلیل، در حال حاضر این روش، روشی معمول برای از بین بردن مو برای مدت زمان طولانی است.
اولین دستگاه لیزر مو برای تخریب فولیکول های مو توسط تئودور میمن (Theodore H Maiman) در سال 1960 ابداع شد. این لیزر که به نام لیزر رابی مشهور بود، تأثیر زیادی نداشت و بسیار کند بود و تنها می توانست رشد موها را به حداقل برساند. در عین حال موجب آسیب رسیدن و سوختگی پوست نیز می شد. این لیزر متشکل از یک میله پوشش داده شده توسط نقره بود و یک فلش لامپ نیز با قدرت بالا روی آن نور می انداخت. لیزر روبی هر چند ثانیه یک بار به صورت پالسی تکرار می شد. طول موج آن بسیار کوتاه بود. این دستگاه می توانست در یک مدت زمان مشخص تعداد کمی از فولیکول های مو را مورد هدف قرار دهد و فرایند بسیار زمانبری داشت.
سابقه لیزر موهای زائد با لیزر الکساندرایت به سال 1970 بر می گردد. اگرچه این لیزر بسیار ایمن تر از اولین نوع خود بود، اما حرارت کافی برای تخریب فولیکول های مو ایجاد نمی کرد؛ در نتیجه سال ها طول کشید تا نتیجه دائمی کاهش موهای زائد از این دستگاه مشاهده شود.
لیزر یگ نیز جزو اولین لیزرهایی بود که در سال 1964 با هدف لیزر موهای زائد توسط اف دی ای تأیید شد. به این دلیل که توانست رشد مو را کاهش داده و تقریباً به طور دائم از رشد مجدد آن جلوگیری کند. در سال 1975 متخصص پوست و موی هاروارد به نام دکتر پاتریک یک مقیاس فتو تایپینگ فیتزپاتریک را پیشنهاد داد که رنگ پوست بدن انسان را دسته بندی می کرد. از این مقیاس امروزه برای تعیین کاندید مناسب برای دستگاه لیزر مو استفاده می شود.
افرادی که پوست بسیار تیره و سیاهی داشته باشند، به علت جذب حرارت لیزر روی پوستشان ممکن است دچار آسیب شوند. در سال 1983 دانشمندان توانستند لیزری طراحی کنند که مدت زمان پالس آن برای هدف قرار دادن فولیکول های مو کافی بود. در نتیجه بدون آسیب رساندن به پوست فقط فولیکول های مو را هدف قرار می داد.
نزدیک به 40 سال طول کشید تا دانشمندان توانستند یک سیستم لیزر مو مناسب را برای حذف موهای زائد در خانه طراحی کنند. در سال 2008، اف دی ای اولین سیستم حذف موهای زائد با لیزر خانگی را با نام لیزر تریا فور ایکس Tria Laser 4x تأیید کند. در این لیزر نیز همان تکنولوژی لیزری که در کلینیک های حرفه ای مورد استفاده قرار می گرفت، به کار رفته است و به این ترتیب مشتریان توانستند به راحتی در خانه خودشان تقریباً به طور دائم از شر موهای زائد خلاص شوند. از آن به بعد بسیاری از دستگاه های لیزر موی خانگی با هدف کاهش دائمی موهای زائد توسط FDA تأیید شد. اکثر سیستم های لیزر موی خانگی در بازار امروزه بر مبنای IPL یا Tria یا هستند.